شناورهای تهاجمی (بخش چهارم)
ساخت ویژه
در جنگ جهانی دوم، تجربه نشان داد که ناوهای جنگی و نابودگرها به تنهایی نمی‌توانند تمام حمایت آتش مورد نیاز برای حملات آمفیبی را فراهم کنند، بنابراین از کشتی‌های تخصصی مجهز به سلاح‌های مستقیم و غیرمستقیم استفاده شد تا حملات پیاده‌روی را پوشش دهند. این قایق‌های پیاده‌روی عموماً با حداقل سلاح‌ها مجهز بودند. LCAها دارای اسلحه‌های سبک و LCMها مسلسل‌های ماشینی .50 اینچی داشتند و به سربازان فرصت استفاده از سلاح‌های خودشان هم داده می‌شد. LCIها و LCTها توپ‌های سنگین‌تر و LSTها سلاح‌های کمی سنگین‌تری حمل می‌کردند. برخی قایق‌ها برای اهداف خاص یا به عنوان دفاع و حمایت برای دیگر قایق‌ها در حیات حملات و فرودها تبدیل شده بودند.
قایق پیاده‌روی حمله (Hedgerow)
حمله LCA (HR) یک نوع قایق پیاده‌روی انگلیسی بود که به جای حمل نیرو به مورتیر میخی تجهیز شده بود تا با شلیک همزمان تمامی 24 مورتیر خود، مین‌ها و موانع را در ساحل قبل از فرود نیروها پاکسازی کند. پس از اتمام مأموریت، این قایق‌ها منطقه را ترک می‌کردند و عملیات پاکسازی ساحل توسط LCTها و تیم‌های مهندسی مجهز به وسایل تخصصی به اتمام می‌رسید. سه فلوتیلا از این قایق‌ها در سواحل جونو، گلد و سوورد در عملیات نرماندی مورد استفاده قرار گرفتند.
قایق پیاده‌روی Flak
قایق پیاده‌روی Flak (LCF) نسخه متحولی از LCT بود که برای ارائه پشتیبانی ضد هوایی در حملات فرودی طراحی شده بود. اولین بار در سال 1942 و در عملیات دیپ مورد استفاده قرار گرفتند. رمپ این انواع از عرشه‌های تانک با جوشکاری بسته شده و به جای آن عرشه‌ای جدید ساخته شده بود. آنها به تعدادی از تفنگ‌های ضد هوایی سبک مجهز بودند، از جمله هشت تفنگ Oerlikon 20 میلی‌متری و چهار تفنگ سنگین “پمپ-پمپ” 2 پوندی. خدمه‌ی 60 نفری آنها از نیروی دریایی سلطنتی (RN) بوده و شامل دو افسر نیروی دریایی و دو افسر نیروی دریایی مارینز می‌شدند.
قایق پیاده‌روی توپ‌دار (LCG)
این قایق نسخه مسلح‌شده‌ی LCT برای ارائه حمایت آتش به فرودگاه‌ها بود. دو توپ 25 پوندی در LCG (متوسط) وجود داشت و دو توپ 4.7 اینچی در LCG (L) 3 و LCG (L) 4. خدمه مشابه LCF بودند و نقش مهمی در عملیات والچرن در 1944 ایفا کردند.
قایق پیاده‌روی راکت (LCT(R))
این قایق حامل پرتاب‌گرهای راکت 60 پوندی بود که تعدادش بیش از 1000 عدد بود. قدرت آتش معادل 80 کروزر سبک یا 200 نابودگر را داشت. در فاصله‌ای از ساحل لنگر می‌انداخت و با استفاده از رادار و تنظیم ارتفاع پرتاب‌گرها، پرتاب راکت‌ها را به صورت الکتریکی انجام می‌داد. تجدید مهمات کاری دشوار بود و اغلب به کمک کروزرها انجام می‌شد.
قایق پیاده‌روی حمایتی (LCS)
LCS(M) مدل‌های 2 و 3 با خدمه نیروی دریایی سلطنتی و نیروهای دریایی مارینز تسلیح شده بود به دو تفنگ ماشینی “0.5 اینچی” ویکرز و یک مورتیر 4 اینچی. LCS(L) مدل 1 به توپ ضد تانک 2–pdr و مدل 2 به 6–pdr مجهز بود. قایق پیاده‌روی حمایتی آمریکایی بزرگ‌تر بود و به توپ 3 اینچی و ده پرتاب‌گر راکت MK7 مسلح بود.
قایق‌های پیاده‌روی بادی (LCR)
این قایق‌ها برای حمل سربازان آمفیبی استفاده می‌شدند. ایالات متحده از LCR-S 7 نفره و LCR-L 10 نفره استفاده می‌کرد. استفاده گسترده و چشمگیری از این قایق‌ها در حمله به جزیره مکین و نبرد تاراوا با فرماندهی سرگرد جونز به‌وقوع پیوست.